مهر کربلا...

اذان رو گفته بودند. زود مهر برداشتم و رفتم برای نماز .

برگشتم، مصطفی هنوز نیامده بود.

مثل همیشه کله اش رو کرده بود توی جا مهری و مهرها رو زیرو رو می کرد.

دو تا مهر پیدا کرد، فوت کرد و یکی رو داد دستم.

گفتم:« این چیه ؟»

بشکن زد، گفت:« این مهر کربلاست. بگیر حالش رو ببر.»

خیلی وقت ها روی مهر ها ننوشته بود«تربت کربلا» .

می گفتم:« از کجا فهمیدی مال کربلاست ؟»

می گفت:«مهر کربلا از قیافه اش پیداست .»

 

سلام

میلاد امام علی «ع» رو به همه دوستان تبریک میگم

 

خانم محجبه و مهمات

شهید برونسی تعریف می کرد که: داشتیم مهمات بار می زدیم برای منطقه.

وسط کار یکدفعه چشمم به یک خانم افتاد.

با چادر مشکی، پا به پای ما کار میکرد و مهمات می گذاشت توی جعبه.

تعجب کردم، تعجبم وقتی بیشتر شد که دیدم بچه های دیگر حواسشان به او نیست.

انگار نمی دیدنش. رفتم جلو، سینه ام را صاف کردم.

خیلی با احتیط گفتم: خانم، جایی که ما مرد ها هستیم، شما نباید زحمت بکشین... .

رویش طرف من نبود. به تمام قد ایستاد. فرمود:« مگر شمادر راه برادر من زحمت نمی کشید...»؟؟؟

یاد امام حسین ^{علیه السلام} مرا از خود بی خود کرد.

گریه ام گرفت. خانم فرمود:« هرکسی که یاور ما باشد، ما هم یاری اش میکنیم.»

راه ناتمام شهدا

 فردا شاید مرا به شهر بیاورند، بر روی دست ها

اما...

حتی تو را به شهر نیاوردند

گفتند: چیزی از او به جا نمانده است

جز راه ناتمام...

شهید آوینی

 

 " تقوا است که انسان را به اخلاص می رساند و با اخلاص درهای حکمت نیز بر قلب گشوده می شود"

^{_{شهید آوینی}}

دل تنگ شهدا

 

سلام 

اگر لایق باشم عازم دیار شهدا هستم

عازم دیار عشق...

عازم کربلای ایران...

 

دعا گوی شما هستم.

سر به راه

کلا آدم تو داری بود. چه زمان جنگ و چه زمان قبل از انقلاب.

حدودا سال 50 بود که دو تا برادر بزرگترش رو دستگیر کردن.

یکی شون اعدام شد و یکی هم به حبس ابد محکوم شد.

واسه همین توی دانشگاه، مهدی رو کاملا زیر نظر داشتن.

معلوم بود که مواظبشن.

اونم اصلا شلوغ کاری نمی کرد و خیلی آروم و سر به زیر به نظر می اومد.

طوری که هیچ کس حتی فکرش رو نمی کرد پشت همه مبارزات، مهدی باشه.

چون خیلی یواشکی به همه خط می داد و از پشت پرده، فعالیت ها رو سازماندهی می کرد.

حتی توی دانشگاه  تظاهرات راه انداخت و برای اولین بار، توی دانشگاه تبریز بود که شعار« درود بر خمینی» گفتن.

در صورتی که قبل از اومدن مهدی، اون دانشگاه کلا دست چپی ها بود.

البته بچه های دیگه هم فعال بودن؛ ولی آدم اصلی مهدی بود.

امام علی ^{علیه السلام} :

در راه خدا با دست هاای خود جهاد کنید، اگر نتوانستید با زبان های خود و اگر هم نتوانستید با قلب خود جهاد کنید.

تاجر موفق

همیشه دوست داشتم به او اقتدا کنم، اما مصطفی دوست داشت تنها نماز بخواند.

می گفت: نمازتان خراب می شود.

نمی فهمیدم شوخی میکند یا جدی می گوید.

ولی باز بعضی نماز های واجب رو به او اقتدا میکردم.

می دیدم مصطفی بعد از هر نماز به سجده می رود، صورتش را به خاک می مالد و گریه می کند.

چقدر طول می کشید این سجده ها، وسط شب که برای نماز بیدار می شد، من طاقت نمی آوردم و می گفتم: بس است دیگر!! استراحت کن، خسته نشدی؟

و مصطفی جواب می داد:

تاجر اگر از سرمایه اش خرج کند، بالاخره ور شکست می شود. باید سود در بیاورد تا زندگی اش بگذرد. ما اگر قرار باشد نماز نخوانیم، ور شکست می شویم.

_{همسر شهید} 

 

برای خدا...

قدم بر می داریم برای رضای خدا

نفس می کشیم برای خدا

راه می رویم برای خدا

همه چیز و همه چیز باید

برای خدا باشد....

 

سردار خیبر، حاج محمد ابراهیم همت

میدود تا از شیطان دور شود!

تو بولتن خبری پایگاه «ریس» یه خبر جالب نوشته بودن:

«دانشجو بابایی ساعت 2 بعد از نیمه شب می دود تا شیطان را لز خودش دور کند!»

وقتی خبر رو دیدم؛ با اینکه با عباس هم اتاق بودم، نفهمیدم موضوع چیه.

وقتی ازش پرسیدم برام تعریف کرد که چند شب پیش میره تو میدون چمن پایگاه و شروع میکنه به دویدن.

از شانسش فرمانده پایگاه هم همون موقع داشته با همسرش از مهمونی بر می گشته.

 

وقتی عباس رو می بینه ازش می پرسه که اون وقت شب اونجا چیکار میکنه. عباس بهش میگه که خوابش نمی اومده و می خواسته با دویدن خودش رو خسته کنه تا خوابش ببره. ولی فرمانده از این جواب قانع نمیشه و بهش شک میکنه و ازش میخواد که حقیقت رو بگه.

 

اونم به ناچار میگه: «بعضی وقتا اتفاق هایی ما افته که باعث میشه شیطون آدم رو وسوسه کنه. تو دین ما هم توصیه شده این جور وقتا برای اینکه شیطون رو از خودمون دور کنیم، بدویم یا اینکه دوش آب سرد بگیریم.»

 

زیبا ترین زندگی

روی پشت بام خانه یکی از برادر های بسیجی،اتاقی بود که آن را مرغدانی کرده بود ولی به علت بمباران استفاده نمی شد.

کف آن مرغدانی را آب انداختیم و با چاقو زمینش را تراشیدیم.حاجی یک ملحفه سفید آورد،با پونز پرده زدیم که بشود دو تا اتاق.

بعد هم با پول توجیبی ام کمی خرت و پرت خریدیم؛ دو تا بشقاب، دو تا قاشق، دو تا کاسه و یه پتو هم از پتو های سپاه آوردیم. یادم هست حتی چراغ خوراک پزی نداشتیم؛ یعنی نتوانستیم بخریم و آن مدت اصلا غذای پختنی نخوردیم. این شروع زندگی ما بود.

روایت همسـر سردار شهید حاج ابراهیم همت